افقی : بیشتر نقاط ایران از این سبک استفاده می کنند ٬ جهت حرکت پرواز کبوترها در نزدیکی سطح زمین و به صورت افقی است. مسابقه در این نوع بدین ترتیب است که از راه دور کبوترها را رها می کنند تا به خانه صاحبش برگردد . هر چند نفرمی توانند طرف مسابقه دهنده باشند و طرفی برنده است که تعداد کبوترهای بر گشت کرده به خانه از همه زیادتر باشد در صورت مساوی بودن تعداد کبوترها هر شرکت کننده که کبوترهایش از نظر زمانی زودتر رسیده باشد برنده خواهد بود.
عمودی : نقاط کمتری از ایران از این سبک پروازاستفاده می کنند که به تهرانی بازی معروف است . مسابقه در این سبک به این ترتیب است که هر طرف مسابقه دهنده باید کبوترهایش را در محلی که خود کبوتر باز معرفی می کند پرواز دهد ( این محل معمولا جایی است که کبوترها از قبل به آن عادت کرده ه اند ) هر فردی که کبوتر هایش بیشتر در آ سمان باقی بماند و ساعت بیشتری بیاورند آن طرف برنده است . ساعت بیشتری بیاورند یعنی اینکه ساعات کل کبوتر ها را جمع می کنند و معدل می گیرند. تعداد شرکت کننده در این سبک نیز می تواند بیشتر از دو نفر باشد .
تعداد کبوتر های مسابقه داده شده درایران 22 الی 600 عدد و معدل ساعت کبوتر پرانی 5 الی 8 ساعت است.
نبود امکانات مالی مناسب و وجود نداشتن کبوتر پرانی بصورت یک ورزش جا افتاده در جامعه . ورزشکاران این رشته در دسترس هم قرار ندارند تا از هم استفاده کنند و این ناشی از نبود یک مجموعه یا فدراسیون پشتیبانی کننده است . همین عامل باعث وجود نداشتن استاندارد در بین ورزشکاران میشود .